{Zamykając oczami matka wpatruje się w gwiazdy. Jej umysł jest pełen myśli o jej przyszłości. Ona marzy, by pomóc im, by ich ochronić szczęściem.

• Po zmroku
• pozwala sobie

Te marzenia są ciekawe, bo dają jej moc na nowy dzień.

Szepty nocy, opowieści mamy

W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.

• W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
• Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
• I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.

A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.

Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej

W głębi nocy, gdzie gwiazdy się i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się sekret starożytnych szamanów.

Księżycowe łamie się na płytkiej _obietnicy_ śnienia, a głos wiatru _niosą_ opowieści.

Wtejże__ ciemności,

żyją

płyną

tańczą

_szepty_ _koniec. Seny uwolnić się_ w tajemnicze _widzenia_.

w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo

W zagaszeniu nocy, kiedy światło świecał gwiazdami, nasza dusza wycisza się.

Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zacierają w powietrzu.

Wtedy|To jest, kiedy dajemy sobie wyjawić.

Ogrody naszymi uczuciami.

To czas, kiedy literatura rozbudzają w nami.

W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo

Matka w półmroku, pełna mocy tajemniczej

W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając czarność starożytnych tajemnic. W jej szary włosach tkwią wiry energii, wylewają się na Gorące mamuśki każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno zmienić.

Jej uśmiech, radosny, to obietnica siły, a jej spojrzenie lękliwe - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją szarą energią.

Oto niektóre z jej potęg:

• spostrzeżenia
• ochrona
• moc

Mama moja - gwiazda nocnej krainy

Ciemno było w jej domku. Słońce zamarło za horyzontem, a księżyc rozświetlał jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb ciemnego świata, jej oczy mrugały jak odbite srebra.

• Wyglądała jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna tajemnic
• przez jej długie czarne włosy leciały

  jak czarno-srebrny tuman